Plattdütsche Bühn' Tangstedt e.V.

... und so berichtet die Presse über die Plattdütsche Bühn' Tangstedt e.V.

Wieverregiment

Mit dat Lustspeel „Wieverregiment" vun Anton Hamik geiht dat för de Plattdütsche Bühn' Tangstedt e.V. in de eenundörtigst Speeltiet. Jung un flott bleven, stellt se disse Komödie op de Bühn vun de "Wistedter Mühle". Se sünd all wedder mit groot Speelfreid dorbi. Dat Stück is in de 1940/SOer Johrn ansett. De beiden Bröder Piet (Reiner Westphal) un Klaus Schnack (Detlef Rann) leevt as Junggesellen op'n rünnerkamen Buernhoff. Arbeit is för jem en Fremdwoort. Se gaht fischen, allns anner interesseert nich. Dat maakt de beiden groot ardig. Schwester Male (Bärbel Kelting) spikeleert för ehr Dochter Sanna (Silke Miethe) op den Hoff un argert sik swatt, dat allns so leeg löppt. Man de Deern will ok nich so as Mudder. Se hett sik in'n Seemann verkeken, de mal Knecht op den Hoff weer. Hinrich Siemsen (Robin Miethe) hett nix in de Melk to krömen. So is he bi Sannas Mudder buten vor. De beiden Bröder haalt sik de Deenstdeern Antje op den Hoff, un dormit maakt se den Buck to'n Gaarner. De Deern hett Hoor op de Tähn un krempelt den Hoff un de fulen Mannslüüd Um. Wosück Bianca Kleinschmidt dat anstellt, dat is en reine Freid, mit antokieken. De Bröders weern de ,,Düvelsdeern" geern wedder los, man de lett sik nich vergrulen. Dat nimmt, as jümmers in Lustspelen, en heel vergnööglich Enn. Georg Sellhorn, as de Baas vun't Theater, hett wedder de Regie un speelt ok noch mit as „Ruhland", en Mann mit Geld, den he en fein Statuur gifft. He is ok för dat Bühnenbild tostännig un man fraagt sik: wann slöppt de Mann egentlich?
In en rünnerkamen Wahnstuuv nimmt dat Speel in de ersten beiden Akte sienen Loop. De beiden Bröder maakt den Tokieker heel veel Freid. Schwester Male fuhrwarkt as grantig Wiev över de Bühn, will dat Beste för ehr Dochter. Se hett nich blots för de Deern to sorgen, nee se hett ok noch 'n Hypothek an de Hacken. Un denn maakt ehr de Deenstdeern ok noch 'n gewaltig Streck dörch ehr Arvschopreken. Antje bringt de Bröder un den Hoff wedder to Schick, soorgt dorför, dat de snuckelige Sanna ehrn Hinrich kriggt un Mudder dat Achternakieken hett, sowiet, so goot. Man af un an harr dor 'n beten mehr Swung binnen ween kunnt. Na de Pause kriggt dat Publikum en akkrat, wunnerbor Buernstuuv to sehn, dat speelt en Johr later. Man kann sik blots wunnern, wosück man dat so gau un schick opbuut hett, 'n Dreibühn gifft dat nich. Alle Achtung.
Ok de Kledaasch, för de wedder Angelika Sellhorn tostännig is, is vun't Feinste un passt in de Tiet. Överhaupt, de drüdde Akt, de explodeert vor Speelfreid. Man kann gor nich so gau kieken, as wat dat aflopen deit. Dat Publikum warrt mitreten. Lange Applaus dankt jem all. Man kann blots höpen, dat dat ok de neegsten Johrn wiedergahn kann. Georg Sellhorn un sien Grupp is veel Moot för de Tokunft to wünschen, denn se mööt sik na so veel Johrn en nie Speelstatt söken. Goden Erfolg dorbi!
(Christa Heise-Batt)

Dezember 2008 - Quickborn (Zeitschrift für plattdeutsche Sprache und Literatur)

Letzte Aktualisierung dieser Seite am

15.01.2009